آسایشگاه

مرا به آسایشگاه ببرید
کفیل این بیهودگی نیستم
به ملاقاتم که می آیید
از پشت شیشه دیدنی نیستم
به زخم ام نمک که می پاشید
دیگر چرکین و خونی نیستم
دمی آسوده ام گذارید
اسیر این دام و تزویر نیستم
بر این شعله آب نپاشید
رقاص سمفونی خارا نیستم
تیغ زهی ضجه می زند
رهبر مریضِ ِ ارکستر تو نیستم
سمعک ِ کودکی را بیاورید
شنونده ی لالایی تو نیستم
پرده ی نمایش را پایین بیاورید
ملتمس ِ چشمان شما نیستم...